Vrela tradicije: Mošti dva Uroša
U blizini granice Srbije i Republike Srpske, kod mesta Bratunac, smestio se manastir Svete Trojice, poznat i kao Sase, prema imenu sela u kojem se nalazi.
Predanje kaže da je zadužbina Uroša Prvog Nemanjića iz polovine 13. veka, čiji se krst dugo i čuvao u samom manastiru. Pokrovitelj mu je bio Uroš Nejaki, sin cara Dušana, koji je ovaj manastir obnavljao i darivao. Sase su bile i metoh Hilandara. Nalaze se na tlu koje je još od Rimljana poznato po bogatim nalazištima srebra, olova i cinka.
Upravo u 13. veku nemački rudari Sasi, bežeći od Mongola, naselili su se među Srbe, svugde gde je bilo rudnika, i doneli nove tehnike pronalaženja i prerade rude. Pretpostavlja se da je manastir i podignut zbog rudara pravoslavaca. Turskim osvajanjem Bosne rudarska naselja su opustela, pa tako i Sase. Zato je skoro četiri veka manastir bio prekriven zemljom i zaboravom.
Tek ponovnim otvaranjem rudnika 1850. ovaj kraj je oživeo, a rudari su otkopali temelje manastira osam godina kasnije. Hram je obnovljen i narednih 100 godina služio je kao parohijska crkva. Nova obnova manastira počela je 1989. godine, prilikom obeležavanja 750 godina postojanja.
Početak rata je onemogućio svečanost osvećenja manastirskog konaka, koji je 1992. i uništen, pa je obnova morala da sačeka bolja vremena. Episkop zvorničko-tuzlanski Vasilije 2007. godine predao je manastiru deo moštiju kralja Uroša, kao dar vladike budimljansko-nikšićkog Joanikija i deo moštiju poslednjeg srpskog cara, Uroša Nejakog, dar patrijarha Pavla.
Srebrni rudnici
Okolina manastira Sase je poznata prema antičkom nalazištu Domavija, ostatku rimskog naselja. Ceo ovaj kraj oko Srebrenice nazivao se Argentarija, što bi značilo "srebrni rudnici". Procvat je ovo rudarsko naselje doživelo u 3. veku. Ovde su pronađeni i ostaci zgrade opštine i velike javne banje, koja se koristila i u 4. veku. Bile su to moderne terme sa muškim i ženskim odeljenjem, građene po uzoru na čuvene pompejske terme.
