Vihori koji su izazvali "Oluju" (1): Razbijanje vojske sa predumišljajem
Pukovnik JNA u penziji Slobodan Vukosavljević u knjizi "Zašto je pao Knin - Ispraćaj naroda" obelodanio je zanimljive detalje o zbivanjima koji su prethodili padu Republike Srpske Krajine i najvećem egzodusu Srba u novijoj istoriji. Odlomke iz ovog dela "Vesti" su objavile u feljtonu pre godinu i po dana.
U svom drugom delu "U vihoru milosrđa" Vukosavljević piše o tom razdoblju burnih promena, stranim uticajima koji su izazivali sukobe među narodima, ali i o nejedinstvu i neslozi među Srbima, a kao "kruna" svih tih dešavanja dogodila se "Oluja". Objavljujemo najinteresantnije delove iz ove knjige.
Devedeset treća godina dvadesetog veka nosi veliki značaj, iskušenja i izazove za srpski narod u dugogodišnjem otporu prema agresiji spolja i iznutra. Rimokatolička imperija usavršava surove sankcije protiv mlade i krhke, agresijom iscrpljene, države pravoslavnih naroda Savezne Republike Jugoslavije.
Komandovao jurišnom brigadom
Slobodan Vukosavljević, rodom iz Slavonije, u ratu 1991. i 1992. komandovao je artiljerijom Prve operativne grupe JNA za Baniju i Kordun, a 1993. radio u Glavnom štabu vojske Krajine i komandovao jurišnom brigadom. Nakon toga je do jula 1994. bio zapovednik Sedmog korpusa, Severnodalmatinskog, s komandom u Kninu. Na lični zahtev, zbog, kako navodi, narušenog sistema rukovođenja i komandovanja vojskom Krajine, zatražio je smenu s dužnosti i sam podneo zahtev za penzionisanje, i u 48. godini života, po naredbi Generalštaba, napustio aktivnu vojnu službu.
Njen cilj je slabljenje vitalnih funkcija i razaranje oslonaca balkanskog pravoslavlja u odupiranju agresiji novostvorenih rimokatoličkih tvorevina, etnički čistim katoličkim nacijama i novim NATO saveznicima, koje je imperija stvorila izazivanjem građanskog rata u SFRJ.
Vladari iz senke
Cilj im je bio slabljenje vojske savezne države, koja se posle uklanjanja generala Živote Panića, trideset sedam generala i velikog broja veoma sposobnih, za njih nepodobnih oficira, te dovođenjem generala Momčila Perišića i nove garniture oficira, intenzivno počela razbijati njena jedinstvena odbrambena snaga, naočigled svih nas... Rasformiranjem gardijske divizije i stavljanjem vojske kao najznačajnijeg stuba države na margine društvene pažnje i njenim potčinjavanjem Ministarstvu unutrašnjih poslova koji je ostvario neograničenu vlast u republikama i preuzeo odbrambenu ulogu, srpski narod je osuđen na podele.
Inače, nacional birokratija u SFRJ bila je oslonac i uporište petoj koloni u njenom razbijanju i rušenju. Neosporno je da ova skupina ljudi ima svoj istorijski put, razvoj, nasleđe i genezu razvoja i posedovanja najprljavije svesti. Objašnjavaju nam delovanje raznih uticajnih sekti i pokrete od masona, vladara iz senke, zidara novog svetskog poretka preko Sorošovih i drugih fondacija do najnovijih asocijacija stvorenih blagotvornim uticajem bogatstva civilizacijskih tekovina Zapada...
Napad na Miljevački Plato
U junu 1992. osakaćena i ničija JNA se povlači iz svoje kolevke. Hrvatski nacizam, znatno ohrabren, stupa na delo i uz pomoć NATO agresora vrši napad na Republiku Srpsku Krajinu, na Miljevački Plato u Severnoj Dalmaciji, gde nekoliko desetina Srba ubija i baca u jame.
Nemaran odnos prema Vojsci je verovatno reflektovan iz drugih srpskih republika, za Republiku Srpsku Krajinu je bio nedopustiv i koban, za politiku i stanje naroda u celini, s obzirom na snagu nametnute propagande, subverzije i drugih perfidnih oblika agresije od strana zapadnog imperijalizma.
Zapostavljanje Vojske, njeno prepotčinjavanje MUP-u, nekim partijama, dovelo je do negativnih uticaja ostrašćenih antisrpskih partija, poput tzv. Srpskog pokreta obnove i partijskih sekti. Najbolje oficirske kadrove do tada jedinstvene Vojske u Srbiji su ljudi prljave svesti otpisivali i pomoću uticajnih vojno-političkih elita, paravojske i kriminalaca u Republici Srpskoj Krajini, sklanjali sa vojničke scene i komandne lestvice.
Tu na frontu za samoodržanje je sticano neograničeno poverenje u Vojsku, a dobrim delom i u Srpsku pravoslavnu crkvu koja je, i pored razarajućih dejstava pojedinih klerikala u sopstvenim redovima, pozitivno uticala na ujedinjenje naroda i oficirskog profesionalnog kadra
Peta kolona
U januaru 1993. uz pomoć i podršku NATO koalicije Hrvati su izvršili agresiju na Ravne Kotare. Oružane snage OUN, dužne da zaštite srpski narod, prepustile su ga genocidu Hrvata. Agresija je izvršena sa operativne osnovice, Zadar-Šibenik-Split.
Glavni udar nanet je na pravcu Zadar-Benkovac-Knin.
Cilj je bio da se u što kraćem roku, a najduže za pet dana, snažnim napadima na manje branjene položaje sedmog korpusa dolinom Zrmanje i Cetine, a uz pomoć NATO snaga tzv. Unprofora i dejstvom pete kolone, zauzme Knin, da se zaposednu granice sa Republikom Srpskom, da se zatvori pravac ka Lici, propuste civili izbeglice, da se srpske oružane snage dovedu u okruženje i da se proglasi pobeda i sprovede antisrpska kampanja za međunarodno priznanje agresije.
Sva sredstva javnog informisanja savezne države su vest o napadima na Ravne Kotare objavile bez određene reakcije državnih organa i institucija.
Od svih mogućih uzroka depresije i ćutanja, razlog je najverovatnije neodgovornost prema prihvaćenim međunarodnim obavezama, kukavičluk i nesposobnost odgovornih čelnika srpskog naroda, a među njima najodgovornijeg Srbina Slobodana Miloševića, da odlučno reaguju i po automatizmu pokrenu ratnu silu protiv nasilja hrvatskih agresora i zaštite srpski narod Republike Srpske Krajine.
Još jedno razočaranje, još jedna mora, za srpski narod, koja će se završiti svršenim činom fašista i pomirenjem i prihvatanjem stanja svršenog čina od srpskih kukavica.
Sutra - Vihori koji su izazvali "Oluju" (2): Povratak "otpisanih"
