Stokholmski sindrom: Kad žrtva zavoli otmičara
Ipak, postoje slučajevi kod ljudi kad osećaju simpatije, pa čak i ljubav prema otmičarima. Neretko staju na njihovu stranu i ometaju istragu. Ovo psihološko stanje se naziva stokholmski sindrom. Ovu boljku je otkrio psihijatar N. Bejerot nakon pljačke banke i otmice talaca u Stokholmu, sedamdesetih godina.
Kidnapovano je četvoro radnika a taoci nisu oslobođeni pet dana. Nakon oslobađanja, svi koji su učestvovali u akciji spasavanja uočili su neobično ponašanje doskora zarobljenih ljudi koje nije moglo da se pripiše preživljenoj traumi. Oni su se suprotstavljali policiji, a spasioce gledali s prezirom. Odbijali su da svedoče protiv otmičara i čak su ih posećivali u pritvoru. Stručnjaci tvrde da je dijagnoza stokholmskog sidroma često opravdana jer su otmičari skloni manipulacijama žrtava.
Ona je česta kod slučajeva kada je talac godinama sa krvnikom, pa prestaje da ga vidi samo površno i kao nasilnika već uočava njegove ljudske kvalitete. Počinje da se vezuje za njega, pa čak i da ga simpatiše i da se saoseća s njim.
Psihoterapija i strpljenje
Ovaj psihološki poremećaj može da se leči. On odvaja pojedinca od svojih rođaka i najbližih, ali uz psihoterapiju, kao i ljubav i podršku članova porodice može da se prevaziđe. Podrazumeva se da se stručnim navođenjem, ljubavlju, podrškom i strpljenjem, osoba koja pati od stokholmskog sindroma može osloboditi nakon određenog vremenskog perioda.